ฉากเปลือยกับหนังยุโรปไม่ใช่สิ่งแปลกปลอมต่อกัน การปรากฏฉากสังวาสในหนังศิลปะก็นับว่าอยู่ภายใต้บริบทที่คนส่วนใหญ่ยอมรับ

กระนั้น ไม่ว่าหญิงและชายจะเปิดเผยร่างกายตนเองมากแค่ไหน หรือฉากเซ็กซ์จะชัดแจ้งจริงจังเพียงใด ด้วยท่วงท่าพันลึกอย่างไร เงื่อนไขหนึ่งซึ่งผู้สร้างหนังจะไม่ก้าวข้ามไปคือ การ "ล่วงล้ำ" จริงผ่านจอ จนเกินกว่ามายาของการแสดง

ปี 2000 Baise-moi หนังฝรั่งเศสที่ถูกโฆษณาเกินจริงว่าเป็น Thelma & Louise ฉบับดิบเถื่อน ได้ก้าวข้ามเงื่อนไขดังกล่าว ด้วยการให้ผู้แสดงมีอะไรกันจริงๆ

แม้หนังจะสวมเสื้อหนังยุโรปอยู่เต็มคราบ อาศัยเกาะกลุ่มหนังอาร์ตไปฉายในเทศกาลหนังหลายแห่งทั่วโลก แต่เสียงตอบรับจากสารทิศล้วนแต่เป็นไปในทางก่นด่า โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หนังไม่ได้มีแค่ฉากเซ็กซ์โจ๋งครึ่มเท่านั้น ยังมีภาพความรุนแรงที่ยากจะรับได้

แต่ถึงอย่างไร Baise-moi ยังมีข้อยกเว้นให้ทำความเข้าใจได้คือ 2 สาวที่ร่วมกำกับ-เขียนบทหนังเรื่องนี้ คนหนึ่งเคยเป็นดาราหนังโป๊ ส่วนอีกคนคืออดีตโสเภณี

...เรียกว่าอดีตสะท้อนปัจจุบันก็คงได้

 

สำหรับ 9 Songs หนังสัญชาติอังกฤษ เป็นรายล่าสุดที่ปรากฏภาพการ "ล่วงล้ำ" จริงๆ ของผู้แสดง แม้จะมีแค่ฉากเดียว แต่ก็เป็นหนึ่งฉากท่ามกลางฉากเปลือยและฉากเซ็กซ์อื่นๆ ตลอดทั้งเรื่อง

แน่ล่ะ เรตเอ็กซ์ หรือห้ามผู้อายุต่ำกว่า 18 ปี เข้าชม เป็นเรตที่หนังต้องน้อมรับโดยดุษณี แต่คำถามคือหนังเรื่องนี้ควรจะได้รับการยอมรับอย่างไร ถูกจัดเข้ากลุ่มหนังโป๊หรือไม่ หรือถือเป็นหนังศิลปะเรื่องหนึ่ง ในเมื่อมีข้อแม้สำคัญประการหนึ่งผูกคอหนังไว้

นั่นคือ นี่เป็นผลงานของผู้กำกับหนังชื่อชั้นดีอย่าง ไมเคิล วินเทอร์บอตทอม ที่เคยมีงานระดับรางวัลหลายต่อหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็น Welcome to Sarajevo(1997) Wonderland (1999) In This World(2002) รวมทั้ง 24 Hour Party People (2002)

9 songs คือห้วงคำนึงของแมตต์ หนุ่มนักธรณีวิทยาชาวอังกฤษซึ่งกำลังสำรวจธารน้ำแข็งที่ขั้วโลกใต้ สภาพหนาวเหน็บ ไร้ผู้คน นำพาความเหงาเข้าสู่จิตใจ เขาย้อนรำลึกถึงช่วงเวลาสั้นๆ ที่ได้มีความสัมพันธ์กับลิซ่า หญิงสาวนักศึกษาวัย 21 ปี ชาวอเมริกัน

ความสัมพันธ์แนบแน่นฝังลึกในความทรงจำเริ่มขึ้นเมื่อทั้งสองพบกันในคอนเสิร์ตวงร็อค ก่อนจะกลับมาร่วมรักอย่างเผ็ดร้อน จากนั้นกิจวัตรของแมตต์กับลิซ่าที่เราเห็นตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน คือการร่วมรักสลับกับการไปดูคอนเสิร์ต สอดแทรกด้วยบทสนทนาไร้แก่นสารเป็นระยะ

ชื่อ 9 songs ก็คือคลิปคอนเสิร์ต 9 เพลง ที่นำมาใส่แทรกไว้ในหนัง ไล่ตามลำดับคือ 1.Whatever happened to my rock and roll ของ Black Rebel Motorcycle Club 2.C"Mon, C"Mon ของ Von Bondies 3.Fallen angel/Elbow 4.Movin" on up /Primal Scream

5.You were the last high /Dandy Warhols 6.Slow life/Super Furry Animals 7.Jacqueline /Franz Ferdinand 8.Nadia /Michael Nyman และ 9.Love burns /Black Rebel Motorcycle Club

9 คอนเสิร์ตในความทรงจำ กับ 9 เพลงที่สอดรับกับเรื่องราวระหว่างเขาและเธอ ตั้งแต่การเปลื้องเปลือยกันและกันในเพลงแรก กระชับใกล้ชิดขึ้นในเพลงที่ 4 แปลกแยกต่อกันในเพลงที่ 6 ฉลองความสัมพันธ์ในเพลงที่ 8 และจากกันในเพลงสุดท้าย

"Never thought I"d see her go away...Now she"s gone love burns inside me..." คือเนื้อเพลง Love burns เพลงสุดท้ายจากคอนเสิร์ตที่แมตต์ต้องไปดูตามลำพัง

เป็นความรักที่เผาไหม้อยู่ภายใน จนเขาต้องระหกระเหินไปดับความร้อนรุ่มด้วยอากาศหนาวเหน็บที่ขั้วโลกใต้

จากเรื่องราวดังกล่าว ทำให้ 9 Songs มีเนื้อหา-อารมณ์แบบหนังโรแมนติค-ดราม่า เกี่ยวกับการพบและพลัดพราก ราวกับ Before Sunrise(1995) ที่บทสนทนาคมๆ ถูกแทนที่ด้วยบทอีโรติคเต็มพิกัด

 

ส่วนบรรยากาศโดยรวม หนังอ้างอิงที่ใกล้เคียงคือ Last Tango in Paris(1972) ว่าด้วยความสัมพันธ์ของหนุ่มใหญ่-หญิงสาวในห้องพัก โดยสามารถเทียบเคียงกันได้ตรงรูปแบบการนำเสนอภาพความสัมพันธ์ของคน 2 คน ทั้งการจัดแสง องค์ประกอบฉากสีทึบทึม จังหวะเคลื่อนไหวเนิบช้าของตัวละคร พัฒนาการความสัมพันธ์ที่ไม่คืบหน้า และบทสนทนาที่ไม่เปิดเผยตัวตนต่อกันเท่าไรนัก

หากว่ากันเฉพาะอารมณ์โหยหาของตัวละครอันเกิดจากความสัมพันธ์ที่ต้องพลัดพราก ถือว่า 9 Songs สื่อออกมาได้ดีพอสมควร หนังใช้ฉากขั้วโลกใต้ที่เต็มไปด้วยสีขาวโพลนของหิมะอันเย็นยะเยือก ประกอบคำพูดของตัวละครเกี่ยวกับสภาพอากาศ ภูมิประเทศ แม้กระทั่งประวัติยาวนานของก้อนน้ำแข็งแห่งแอนตาร์กติก เปรียบเทียบกับความสัมพันธ์อันงดงามที่ต้องจบลงด้วยความเศร้า

ด้วยความโดดเด่นตรงจุดนี้ หากฉากรักที่ใส่ลงไปไม่โลดโผนจนเกินรับ ภาพรวมของหนังก็จัดว่าอยู่ในระดับที่ดี

แต่เพราะฉากเซ็กซ์อันมากมายแทบไม่ทิ้งช่วง ทั้งฉากโอษฐกามของทั้งฝ่ายชายและฝ่ายหญิง การหลั่งภายนอก กระทั่งภาพที่เห็นว่าผู้แสดง "ล่วงล้ำ" กันจริง ซึ่งถือว่าเป็นการนำเสนอที่เกินกว่าเหตุ ทำให้เรื่องราว-อารมณ์อันเป็นแก่นแกนหลักถูกกลบกลืนไปเสียหมด

แม้ทุกฉากที่ว่าจะถ่ายทอดอย่างงดงาม ไม่ดูอุจาดแบบหนังโป๊ แต่การเปิดเผยที่มากเกินไปได้ข้ามเส้นความเหมาะควรไปไกลแล้ว

อย่างไรก็ตาม ทั้งหลายทั้งปวงนี้คือทรรศนะอันวางไว้บนบรรทัดฐาน ณ เวลาปัจจุบัน หากย้อนไปดูในอดีต วงการหนังเคยประณามแม้กระทั่งการเปิดเผยร่องอกและขาอ่อนของนักแสดง ซึ่งหากเปรียบเทียบกับทุกวันนี้ ถือว่าบรรทัดฐานของหนังได้เดินทางมาไกลจากจุดนั้นมากมายนัก

ดังนั้น ปัจจุบันจะว่ากันอย่างไร เซ็กซ์ใน 9 Songs คงต้องให้อนาคตตัดสินอีกที

 

ที่มา: http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aloneagain&month=05-2006&date=21&group=2&gblog=4